Cannabis in oude geneesmiddelen

In 1911 kregen lezers van de rubriek ‘Antwoord op schoonheidsvragen’ in The Seattle Daily Times een specifiek advies om van hun likdoorns af te komen: “Maak een zalf van cannabisextract, keukenzout en collodium. Breng de zalf één tot tweemaal per dag aan en schraap alle oppervlakkige huid in drie of vier dagen weg.”

Antibacteriële eigenschappen

Begin twintigste eeuw hoefde je echter niet per se je eigen cannabis-zalf te fabriceren van je eigen plantjes. Apotheken verkochten speciale likdoornpleisters, waarbij cannabis een van de belangrijkste ingrediënten was. Cannabis had antibacteriële eigenschappen, maar was ook een uitstekende en goedkope kleurstof. En dat had een bijzondere reden. Geneesmiddelen waren vaak groen, aangezien mensen het idee hadden dat medicijnen in die kleur beter hielpen.

De Marijuana Tax Act

In 1937 werd in de Verenigde Staten de Marijuana Tax Act aangenomen, waarbij op het bezit van cannabis een voor die tijd hoge belasting werd geheven. Voor medicinale doeleinden was het bedrag één dollar per ons. Wie niet betaalde, kreeg een boete van maximaal tweeduizend dollar en vijf jaar gevangenisstraf. Bovendien moesten apothekers een speciale licentie aanvragen om medicijnen met cannabis te kunnen verkopen. Weinig apothekers deden dit.

In 1942 kwam officieel een einde aan de productie van likdoornpleisters met cannabis, omdat het recept (salicylzuur, vloeibaar cannabisextract, alcohol en collodium) werd verboden door het Amerikaanse geneesmiddelenbureau USP. Cannabis verscheen op de lijst van vergif en het onderzoek naar cannabis als medicijn kwam volledig stil te liggen.

In onze musea

De historische medicinale toepassingen van cannabis worden in onze musea in Amsterdam en Barcelona geïllustreerd aan de hand van verschillende objecten, waaronder originele medicijnflesjes, apothekerssets en deze likdoornpleisters van het merk Fairyfoot van de Foot Remedy Company of Chicago.